Οἱ γραμμές αὐτές γράφονται ξημερώματα Δευτέρας 6 Ἰουλίου 2015, ὄντας δεδομένο τό ἠχηρότατο ΟΧΙ στό δημοψήφισμα γιά τήν συμφωνία ἤ ὄχι μέ τούς ὀργανισμούς πού διαχειρίζονται τόν ἐξωτερικό δανεισμό τῆς Ἑλλάδος τά τελευταῖα 5 χρόνια.
Α) Τί ἔγραφα λίγες μέρες πρίν:
1) H λαϊκή ενότης πάνω από όλα. Οι ΝΑΙδες στην πλειοψηφία τους ούτε προδότες είναι ούτε λαμόγια ούτε φίλοι του μνημονίου κλπ. Απλοί καθημερινοί αγωνιούντες αγωνιζόμενοι και εργαζόμενοι, αλλά φοβισμένοι. Ο φόβος είναι η βάση κάθε δυστυχίας. Τη Δευτέρα, ό,τι συμβεί, θα συμβεί για όλους μας, ΟΧΙδες και ΝΑΙδες.
2) Ο Αλέξης Τσίπρας έβαλε τον λαό να απαντήσει, με τις συνθήκες που αυτό γίνεται. Και θα κριθεί, όπως όλοι οι εμπλεκόμενοι. Όμως, με έβαλε σε στενάχωρες σκέψεις; Η επίθεση στον Αρκά και η ελαστικοποίηση της εκλογικής νομοθεσίας με ΠΝΠ. Δηλ., ενώ αντίπαλοί μας είναι μια συμμορία του υποκόσμου που επιδίδεται σε ψεύδη, πλαστογραφίες, συκοφαντίες, τραμπουκισμούς και πουλάνε νταβατζηλίκι ( οι τροϊκανοί, ντε ), με τους εγχώριους υποστηρικτές τους υποστηρικτές τους ( τρόικα εσωτ. ), χρησιμοποιούνται μέθοδοι που μας σέρνουν στο γήπεδό των αντιπάλων. Το τι σημαίνει αυτό εύκολα το καταλαβαίνουμε. Η ρήση του Ηλιού το 1962, που επικαιροποίησε ο Τσίπρας το 2013, να τους ταράξουμε στη νομιμότητητα, μάλλον ξεχάστηκε. Όσο για την επίθεση στον Αρκά, δείχνει δυσανεξία στο χιούμορ, που με τη σειρά του σέρνει σε τεράστια ελλείμματα Δημοκρατίας, αυτά που πάμε να σβήσουμε άμεσα.
3 ) Ο λαός μπορεί να διορθώνει τα λάθη των πολιτικών. Η απάντηση στο τι είδους Ευρώπη θέλουμε δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή από ανθρώπους που δεν ξέρουν, δε θέλουν και δεν μπορούν να ακούν, τους κοινοτικούς δηλ. Μετατρέπουν το ερώτημα σε αυτό που εύστοχα ο γελιογράφος ΚΥΡ προχθές διατύπωσε, ως καπετάνιος που ρωτά τους επιβάτες αν θέλουν να πνιγούν ή να φαγωθούν από τους καρχαρίες. Πρέπει λοιπόν να απαντήσουμε ως λαός αυτό που θέμε εμείς, αλλά διατυπώνοντάς το με τρόπο που να μπορούν να το αντιληφθούν έξω. Έλληνες συμπολίτες, ας σκεφθούμε:
- ποιες είναι οι παράμετροι της απάντησής μας στο δημοψήφισμα;
- τι μπορούν να αντιληφθούν οι παραλήπτες αυτής, εντός και εκτός χώρας μας ;
Το ΟΧΙ ή το ΝΑΙ μόνο του δε συνιστά πλήρη απάντηση. Σημασία έχει και η διαφορά μεταξύ των δύο. Σ/φοι, έχουμε απέναντί μας έναν εσμό υποκόσμου και μια εγχώρια αλήτ που τους χαϊδολογά. Πρέπει να απαντήσουμε όπως ο κύριος Κόινερ του Μπρεχτ στους πράκτορες εισβολείς. ΟΧΙ, αλλά με τον δικό μας τρόπο.
Πρέπει, συνεπώς, η απάντηση του ερωτήματος να δοθεί με την ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΔΥΝΑΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ. Αν μάλιστα είναι τόσο λίγη που o Άηδωνις να τσιρίζει στα παράθυρα ότι έγινε νοθεία κλπ και να απειλεί με εκλογοδικείο, ακόμη καλύτερα! Όσο μεγαλύτερη η διαφορά, ο κίνδυνος αντιποίνων των νταβατζήδων είναι μεγάλος. Είναι έτοιμος ο πληθυσμός για κάτι τέτοιο; Μάλλον όχι.
ΕΝΑΣ ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΕΛΙΓΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΞΑΦΝΙΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΧΡΟΝΟ.
Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Το σχέδιο Αυνάν ήθελε δυνατό Όχι για να κοπούν οι ορέξεις να καταλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς, έστω για τα μάτια, να φύγει ο κατοχικός στρατός της Τουρκίας από το νησί. Τώρα εδώ οι συνθήκες είναι άλλες. Εκτός και αν πάμε για πλήρη ρήξη με την ΕΕ, αλλά τότε έπρεπε να αφήσουμε τους συμπολίτες μας του ΚΚΕ να θέσουν το ερώτημα και να προετοιμάσουν το έδαφος για αυτό!
H υποκρισία της τρόικας εσωτ. φαίνεται και από το ότι οι αρχηγοί της δεν υπέγραψαν πρώτοι την προσφυγή κατά του δημοψηφίσματος στα δικαστήρια. Περιμένουν τη Δευτέρα νίκη του ΝΑΙ για να πουν, πάνω από τα αποκαΐδια, οι αρχιεμπρηστές "εμείς σας τα λέγαμε, αλλά πιστέψατε τα ψέμματα των Τσιπροκαμμένων" κλπ. Αν η κατηγόρια κατά Τσίπρα μπορεί να συμπυκνωθεί στη φράση "επικίνδυνο γινάτι", για τον Σαμαρά και την παρέα του, τι να πούμε; Το γαρ πολύ της θλίψεως ...
4 ) Μήνες τώρα αναζητούνταν τρόποι να φύγει το ΔΝΤ από τα προγράμματα διασώσεώς μας ως χώρα. Τώρα έγινε εκ των πραγμάτων, όπως κάποτε διώχτηκαν οι βάσεις των ΗΠΑ ( τις έδιωξε ... ο Μητσοτάκης το 1990, για να είμαστε αντικειμενικοί! ). Άραγε, μήπως μπορούσε να γίνει χωρίς ομηρεία του πληθυσμού προ των κλειστών τραπεζών;
5) Είμαι μεταξύ όσων είχαν θεωρήσει το ευρώ στρατηγικό λάθος της χώρας μας. Όμως η απεμπλοκή μας δεν είναι εύκολη. Πρέπει να γίνει συντεταγμένα, με προπαρασκευή των συνθηκών για αυτό, όποτε ΕΜΕΙΣ το θελήσουμε και κρίνουμε ότι πρέπει να γίνει κα όχι άναρχα και με τεράστιες ζημίες. Το σκληρό νόμισμα είναι μόνο για αποθεματικά. Εμείς άμα θέμε ανάπτυξη, χρειαζόμαστε ένα νόμισμα όχι σκληρό, για να πουλάμε έξω φθηνά ό,τι παράγουμε. Δεν είναι ηλίθιοι οι συμπατριώτες του Σημίτη, οι Κινέζοι που έχουν φθηνό νόμισμα!
Συμπέρασμα: να πούμε ΟΧΙ με έναν κραυγαλέο ψίθυρο.
6) Και γιατί οι Τούρκοι είναι οι ειλικρινέστεροι εκ των ξένων με τους οποίους συναλλασσόμεθα ως χώρα; Επειδή προτείνουν ανοιχτά αυτό που οι Ευρωπαίοι κρατούν κρυφό: να ισχύει το ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ Δίκαιο για την Ελλάδα και τους Έλληνες!
7) Η ιστορία αυτή με τον Αρκά με ανησυχεί. Και λυπούμαι βαθύτατα, που ενώ ακούω ό,τι μπανταβομάρα μπορεί να βρεθεί, για αντιπολιτευτικούς λόγους, ένας δεν έχει πει ότι πολιτικός που επιτίθεται κατά των γελιογράφων, καθιστά εαυτόν ανάξιο.
Η δική μου κατακόκκινη γραμμή είναι η ανεκτικότητα και ανοχή στο χιούμορ. Και αυτό με κάνει τουλάχιστον σκεπτικιστή έναντι των σημερινών κυβερνητικών δυνάμεων, για τις επερχόμενες εκλογές ( πριν φύγει το έτος θα γίνουν ). Όλα τα άλλα, ακόμη και ανεπιθύμητες ενέργειές τους περί τα συγκοινωνιακά ή υγειονομικά ή οικονομικά είναι για μένα πολύ δεύτερα. Ασφαλώς αυτό ισχύει για κάθε κυβερνητική δύναμη.
Συνεπώς: όσο καλύτερη ανοχή στο χιούμορ υπάρχει σε μια χώρα / κοινωνία, τόσο δημοκρατικότερη είναι - και αντιστρόφως!
8) Η απόδειξη ότι οι ανωτέρω 3 οργανισμοί, ούτως αποκεκληθέντες τρόικα, είναι τμήμα του απεχθεστέρου υποκόσμου, βρίσκεται στα ανωτέρω άρθρα:
http://content-mcdn.imerisia.gr/filesystem/images/20150702/low/imerisia_LARGE_t_1061_44120501.JPG
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26509&subid=2&pubid=113582367
Β) Σήμερα, πιά, μέ δεδομένο τό ἠχηρό ΟΧΙ, ἀρχίζουν τά δύσκολα. Γιά ὅλους μας. Τή στάση πού τηρήσαμε στήν κάλπη, στέλνοντας στόν ἀγύριστο τούς τοκογλύφους, πρέπει νά τηρήσουμε μέχρι τέλους. Ἔστω καί ἄν χρειαστεῖ νά γίνουμε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ.
Ἀλλιῶς, θά φανοῦμε ἀνάξιοι πρῶτα στούς ἑαυτούς μας. Εἴθε νά μένουμε ἐσαεί ἄξιοι.
