Οἱ γραμμές αὐτές γράφονται ξημερώματα Δευτέρας 6 Ἰουλίου 2015, ὄντας δεδομένο τό ἠχηρότατο ΟΧΙ στό δημοψήφισμα γιά τήν συμφωνία ἤ ὄχι μέ τούς ὀργανισμούς πού διαχειρίζονται τόν ἐξωτερικό δανεισμό τῆς Ἑλλάδος τά τελευταῖα 5 χρόνια.

Α) Τί ἔγραφα λίγες μέρες πρίν:

1) H λαϊκή ενότης πάνω από όλα. Οι ΝΑΙδες στην πλειοψηφία τους ούτε προδότες είναι ούτε λαμόγια ούτε φίλοι του μνημονίου κλπ. Απλοί καθημερινοί αγωνιούντες αγωνιζόμενοι και εργαζόμενοι, αλλά φοβισμένοι. Ο φόβος είναι η βάση κάθε δυστυχίας. Τη Δευτέρα, ό,τι συμβεί, θα συμβεί για όλους μας, ΟΧΙδες και ΝΑΙδες.

2) Ο Αλέξης Τσίπρας έβαλε τον λαό να απαντήσει, με τις συνθήκες που αυτό γίνεται. Και θα κριθεί, όπως όλοι οι εμπλεκόμενοι. Όμως, με έβαλε σε στενάχωρες σκέψεις; Η επίθεση στον Αρκά και η ελαστικοποίηση της εκλογικής νομοθεσίας με ΠΝΠ. Δηλ., ενώ αντίπαλοί μας είναι μια συμμορία του υποκόσμου που επιδίδεται σε ψεύδη, πλαστογραφίες, συκοφαντίες, τραμπουκισμούς και πουλάνε νταβατζηλίκι ( οι τροϊκανοί, ντε ), με τους εγχώριους υποστηρικτές τους υποστηρικτές τους ( τρόικα εσωτ. ), χρησιμοποιούνται μέθοδοι που μας σέρνουν στο γήπεδό των αντιπάλων. Το τι σημαίνει αυτό εύκολα το καταλαβαίνουμε. Η ρήση του Ηλιού το 1962, που επικαιροποίησε ο Τσίπρας το 2013, να τους ταράξουμε στη νομιμότητητα, μάλλον ξεχάστηκε. Όσο για την επίθεση στον Αρκά, δείχνει δυσανεξία στο χιούμορ, που με τη σειρά του σέρνει σε τεράστια ελλείμματα Δημοκρατίας, αυτά που πάμε να σβήσουμε άμεσα.

3 ) Ο λαός μπορεί να διορθώνει τα λάθη των πολιτικών. Η απάντηση στο τι είδους Ευρώπη θέλουμε δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή από ανθρώπους που δεν ξέρουν, δε θέλουν και δεν μπορούν να ακούν, τους κοινοτικούς δηλ. Μετατρέπουν το ερώτημα σε αυτό που εύστοχα ο γελιογράφος ΚΥΡ προχθές διατύπωσε, ως καπετάνιος που ρωτά τους επιβάτες αν θέλουν να πνιγούν ή να φαγωθούν από τους καρχαρίες. Πρέπει λοιπόν να απαντήσουμε ως λαός αυτό που θέμε εμείς, αλλά διατυπώνοντάς το με τρόπο που να μπορούν να το αντιληφθούν έξω. Έλληνες συμπολίτες, ας σκεφθούμε:

• ποιες είναι οι παράμετροι της απάντησής μας στο δημοψήφισμα;
• τι μπορούν να αντιληφθούν οι παραλήπτες αυτής, εντός και εκτός χώρας μας ;

Το ΟΧΙ ή το ΝΑΙ μόνο του δε συνιστά πλήρη απάντηση. Σημασία έχει και η διαφορά μεταξύ των δύο. Σ/φοι, έχουμε απέναντί μας έναν εσμό υποκόσμου και μια εγχώρια αλήτ που τους χαϊδολογά. Πρέπει να απαντήσουμε όπως ο κύριος Κόινερ του Μπρεχτ στους πράκτορες εισβολείς. ΟΧΙ, αλλά με τον δικό  μας τρόπο. 

Πρέπει, συνεπώς, η απάντηση του ερωτήματος να δοθεί με την ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΔΥΝΑΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ. Αν μάλιστα είναι τόσο λίγη που o Άηδωνις να τσιρίζει στα παράθυρα ότι έγινε νοθεία κλπ και να απειλεί με εκλογοδικείο, ακόμη καλύτερα! Όσο μεγαλύτερη η διαφορά, ο κίνδυνος αντιποίνων των νταβατζήδων είναι μεγάλος. Είναι έτοιμος ο πληθυσμός για κάτι τέτοιο; Μάλλον όχι.

ΕΝΑΣ ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΕΛΙΓΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΞΑΦΝΙΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΧΡΟΝΟ.

Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Το σχέδιο Αυνάν ήθελε δυνατό Όχι για να κοπούν οι ορέξεις να καταλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς, έστω για τα μάτια, να φύγει ο κατοχικός στρατός της Τουρκίας από το νησί. Τώρα εδώ οι συνθήκες είναι άλλες. Εκτός και αν πάμε για πλήρη ρήξη με την ΕΕ, αλλά τότε έπρεπε να αφήσουμε τους συμπολίτες μας του ΚΚΕ να θέσουν το ερώτημα και να προετοιμάσουν το έδαφος για αυτό!

H υποκρισία της τρόικας εσωτ. φαίνεται και από το ότι οι αρχηγοί της δεν υπέγραψαν πρώτοι την προσφυγή κατά του δημοψηφίσματος στα δικαστήρια. Περιμένουν τη Δευτέρα νίκη του ΝΑΙ για να πουν, πάνω από τα αποκαΐδια, οι αρχιεμπρηστές "εμείς σας τα λέγαμε, αλλά πιστέψατε τα ψέμματα των Τσιπροκαμμένων" κλπ. Αν η κατηγόρια κατά Τσίπρα μπορεί να συμπυκνωθεί στη φράση "επικίνδυνο γινάτι", για τον Σαμαρά και την παρέα του, τι να πούμε; Το γαρ πολύ της θλίψεως ...

4 ) Μήνες τώρα αναζητούνταν τρόποι να φύγει το ΔΝΤ από τα προγράμματα διασώσεώς μας ως χώρα. Τώρα έγινε εκ των πραγμάτων, όπως κάποτε διώχτηκαν οι βάσεις των ΗΠΑ ( τις έδιωξε ... ο Μητσοτάκης το 1990, για να είμαστε αντικειμενικοί! ). Άραγε, μήπως μπορούσε να γίνει χωρίς ομηρεία του πληθυσμού προ των κλειστών τραπεζών;

5) Είμαι μεταξύ όσων είχαν θεωρήσει το ευρώ στρατηγικό λάθος της χώρας μας. Όμως η απεμπλοκή μας δεν είναι εύκολη. Πρέπει να γίνει συντεταγμένα, με προπαρασκευή των συνθηκών για αυτό, όποτε ΕΜΕΙΣ το θελήσουμε και κρίνουμε ότι πρέπει να γίνει κα όχι άναρχα και με τεράστιες ζημίες. Το σκληρό νόμισμα είναι μόνο για αποθεματικά. Εμείς άμα θέμε ανάπτυξη, χρειαζόμαστε ένα νόμισμα όχι σκληρό, για να πουλάμε έξω φθηνά ό,τι παράγουμε. Δεν είναι ηλίθιοι οι συμπατριώτες του Σημίτη, οι Κινέζοι που έχουν φθηνό νόμισμα!

Συμπέρασμα: να πούμε ΟΧΙ με έναν κραυγαλέο ψίθυρο.

6) Και γιατί οι Τούρκοι είναι οι ειλικρινέστεροι εκ των ξένων με τους οποίους συναλλασσόμεθα ως χώρα; Επειδή προτείνουν ανοιχτά αυτό που οι Ευρωπαίοι κρατούν κρυφό: να ισχύει το ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ Δίκαιο για την Ελλάδα και τους Έλληνες!

7) Η ιστορία αυτή με τον Αρκά με ανησυχεί. Και λυπούμαι βαθύτατα, που ενώ ακούω ό,τι μπανταβομάρα μπορεί να βρεθεί, για αντιπολιτευτικούς λόγους, ένας δεν έχει πει ότι πολιτικός που επιτίθεται κατά των γελιογράφων, καθιστά εαυτόν ανάξιο.

Η δική μου κατακόκκινη γραμμή είναι η ανεκτικότητα και ανοχή στο χιούμορ. Και αυτό με κάνει τουλάχιστον σκεπτικιστή έναντι των σημερινών κυβερνητικών δυνάμεων, για τις επερχόμενες εκλογές ( πριν φύγει το έτος θα γίνουν ). Όλα τα άλλα, ακόμη και ανεπιθύμητες ενέργειές τους περί τα συγκοινωνιακά ή υγειονομικά ή οικονομικά είναι για μένα πολύ δεύτερα. Ασφαλώς αυτό ισχύει για κάθε κυβερνητική δύναμη. 

Συνεπώς: όσο καλύτερη ανοχή στο χιούμορ υπάρχει σε μια χώρα / κοινωνία, τόσο δημοκρατικότερη είναι - και αντιστρόφως! 

8) Η απόδειξη ότι οι ανωτέρω 3 οργανισμοί, ούτως αποκεκληθέντες τρόικα, είναι τμήμα του απεχθεστέρου υποκόσμου, βρίσκεται στα ανωτέρω άρθρα:

http://content-mcdn.imerisia.gr/filesystem/images/20150702/low/imerisia_LARGE_t_1061_44120501.JPG

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26509&subid=2&pubid=113582367

Β) Σήμερα, πιά, μέ δεδομένο τό ἠχηρό ΟΧΙ, ἀρχίζουν τά δύσκολα. Γιά ὅλους μας. Τή στάση πού τηρήσαμε στήν κάλπη, στέλνοντας στόν ἀγύριστο τούς τοκογλύφους, πρέπει νά τηρήσουμε μέχρι τέλους. Ἔστω καί ἄν χρειαστεῖ νά γίνουμε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ. 

Ἀλλιῶς, θά φανοῦμε ἀνάξιοι πρῶτα στούς ἑαυτούς μας. Εἴθε νά μένουμε ἐσαεί ἄξιοι.

Τό πραγματικό νόημα τοῦ δημοψηφίσματος

( δημοσιεύεται σέ μονοτονικό γιά λόγους τεχνικῆς ἀνάγκης, κοινοποιούμενο δι' ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου )

http://www.koutipandoras.gr/article/144257/theloyn-na-rixoyn-ton-tsipra-ohi-na-vroyn-lysi

https://nomarxiakhygeiassyriza.wordpress.com/2015/06/26/%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BD%CE%B1-%CF%81%CE%AF%CE%BE%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CF%83%CE%AF%CF%80%CF%81%CE%B1-%CF%8C%CF%87%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85/

2 οι εκδοχές: Είτε ο Τσίπρας διάβασε Βαξεβάνη πριν εξαγγείλει το δημοψήφισμα είτε, δεχθείς απειλές για τον εαυτό του ή / και μέλη της οικογενείας του, διάλεξε την διέξοδο προς την κάλπη, με κάπως διαφορετικό τρόπο από του Καραμανλή το 2009 ( η μια εκδοχή δεν αποκλείει την άλλη )

Ως πασοκογενής, μου θυμίζει μέρες του Μάρτη '87. Δεν ξέρω αν κάποιο μέλος της κυβέρνησης καταγράψει σε βιβλίο, αργότερα, τις "9 μέρες του καλοκαιριού" ( 27/6 - 5/7 ), όπως ο Καψής τις "3 μέρες του Μάρτη". 

Ο Μάρτης του '87 είναι, κατ' εμέ, το μόνο θετικό που μπορώ να βρω στην ιστορία του Ανδρέα Παπανδρέου και του πασόκ. Είναι το μόνο που έκαναν ΓΙΑ την πατρίδα μας. Όλα τα άλλα, τα έκαναν ΣΤΗΝ πατρίδα μας, εις βάρος αυτής. Επιθυμώ να ΜΗΝ ισχύσει αυτό για την σημερινή συμμαχική κυβέρνηση της εθνικής σωτηρίας.

Σημειώσεις: 

1) Πρόεδρε ΑΝΑΝστασιάδη, ευχαριστούμε για την υποστήριξη, μόνο πως θα μας δώσεις δωδεκάρι δεν είπες, αλλά δεν είπες και κάτι άλλο; βρε μπας και έχετε σπεκουλάρει για GREXIT εκεί στην Κύπρο;; Και αν ναι, πού θα παίξετε τα κέρδη σας, στα καζίνα της κατεχόμενης Κερύνειας μήπως;

2) Γενικώς, είμαι αισιόδοξος για το τι θα ακολουθήσει. Οι μνημονιακές δυνάμεις δεν θα τολμήσουν να πάρουν θέση υπέρ του ΝΑΙ, αλλά θα προτείνουν αποχή, μήπως και η συμμετοχή είναι μικρή και το δημοψήφισμα δεν μετρήσει, κατά το Σύνταγμα. Ή θα λανσάρουν μια λύση τύπου Βασίλη Λεβέντη στην αναπληρωματική εκλογή της Β' Αθηνών το 1992, για να εμφανιστεί η όλη διαδικασία μειωμένης σοβαρότητος !

Πάντως, ο Λεβέντης προέβλεψε και το κλείσιμο της ΕΡΤ και το δημοψήφισμα .

3) Και τέλος, δείτε εδώ και θα καταλάβετε γιατί είμαι αισιόδοξος. Οι ακούσιοι ( μέχρις αποδείξεως του εναντίου ) γερμανοτσολιαδογκεσταπιτομαυραγορίτες φιλομνημονιακοί σφουγγοκωλάριοι των τοκογλύφων δανειστών και της συμμορίας του Σόιμπλε, με αβανταδόρο τον Ντόναλντ Ντακ, συγνώμη Ντόναλντ Τούσκ, τους Γιουνκεροντράγκηδες και άλλα λαμόγια, είναι χαμένοι από χέρι, με τέτοιους υποστηρικτές. Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;

Η Ιστορία καταγράφει, άλλοτε και τώρα.

Ἕνα ἐνοχλητικό ἐρώτημα καί μιά ἀνομολόγητη ἀπάντηση

Τά τελευταῖα 5 χρόνια οἱ Ἕλληνες πολίτες ἔχουμε ὑποστεῖ τήν μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή καί ἡ χώρα μας τή μεγαλύτερη μείωση ΑΕΠ σέ περίοδο "εἰρήνης".

Ὅλα ξεκίνησαν ὅταν τό σύνθημα "λεφτά ὑπάρχουν" διαψεύστηκε οἰκτρά ἐπειδή τόν Μάιο τοῦ 2010 ἔληγε μιά μεγάλη σειρά ὁμολόγων, γιά τήν ἐξόφληση τῶν ὁποίων δέν ὑπῆρχαν χρήματα στά δημόσια ταμεῖα. Τό τί ἀκολούθησε ζοῦμε ὅλοι στό πετσί μας τά 5 αὐτά πέτρινα χρόνια, γιά τά ὁποῖα ἡ ἱστορική ἔρευνα καλό εἶναι νά ἔχει ἤδη ξεκινήσει.

Τί προηγήθηκε ὅμως καί φθάσαμε στό σημεῖο αὐτό; Πέραν τῶν ἀφορισμῶν κατά τῶν πολιτικῶν, τῶν συνδικαλιστῶν, τῶν συντεχνιῶν καί ἄλλων ὁμάδων ὀργανωμένων συμφερόντων, ὑπάρχει μιά ἀκόμη, κρίσιμη, παράμετρος, πού ἀγνοεῖται.

Τό 1980, ἐν ὄψει τῆς ἐντάξεως τῆς πατρίδας μας στήν Ε.Ο.Κ., ἔπρεπε νά καταβληθεῖ ἔν εἴδει εἰσιτηρίου, ἐγγραφῆς ἤ ἐντάκτρων, οὔτως εἰπεῖν, ἕνα ἐφ' ἅπαξ ποσόν δυσανάλογο γιά τά μεγέθη καί τίς δυνατότητες τῆς χώρας μας. Ἡ πολιτική ἀντιπαράθεση τῆς ἐποχῆς δέν ἐπέτρεψε τήν κοστολόγηση τῆς ὑπόθεσης ΕΟΚ καί μόνο μιά φράση τοῦ βιβλίου τοῦ δημοσιογράφου Κώστα Παπαϊωάννου, ἐκδότη, τότε, τῆς σατιρικῆς ἐφημερίδας "Τό Ποντίκι", "Ἡ ἱστορία τῆς κυρίας Οὔ" ( πολιτική παρωδία τοῦ "Τρίτου Στεφανιοῦ" τοῦ Κώστα Ταχτσῆ ) ἐπιχειρεῖ νά ἐκτιμήσει τή σχέση κόστους - ὀφέλους ἀπό τήν ἐπιλογή μας αὐτή, ὡς χώρα:

<< ... Ἦταν σά νά σοῦ εἶχαν τάξει προπολεμικά ἕνα τεράστιο ποσόν, ἀλλά ὅταν τελικά ἦρθε ἡ ὥρα νά τό εἰσπράξεις, στό ἔδιναν σέ κατοχικά λεφτά. Ὅμως τέτοιο ἀγύριστο κεφάλι ἦταν ὁ Κώστας ... >> ( ἐννοεῖ τόν Κωνσταντίνο Καραμανλῆ )

Ἀναπόφευκτα ἀναφύεται τό ἐρώτημα "μήπως αὐτά τά λεφτά δέν καταφέραμε νά ἀποσβέσουμε καί ἡ συμμετοχή μας στήν ΕΟΚ, μετέπειτα ΕΕ, ἀποβαίνει τό μεγαλύτερο βαρίδι στό σῶμα τῆς Ἑλλάδος καί στό λαιμό τῶν πολιτῶν της ;;; ".

Ζητεῖται ἀπάντηση πειστική, ἀξιόπιστη καί πλήρης.

Ἡ προέκταση τοῦ ἐρωτήματος, ἀσφαλῶς καί δέν συναντᾶ τήν ὕπουλη ἀπόπειρα συλλογικῆς ἐνοχοποιήσεως τῆς κοινωνίας "μαζί τά φάγαμε".

Συναντᾶ αὐτό πού ἀνεξηγήτως προσπερνᾶται, ὅταν ἀναφερόμαστε στά ἔξωθεν αἴτια τῆς ἀνθρωπιστικῆς κρίσεως πού ἐξαπλώνεται ραγδαῖα στή σύγχρονη Ἑλλάδα. Πέραν καί ἐκτός τῶν ἀπαραγράπτων γερμανικῶν ὀφειλῶν πρός τήν πατρίδα μας, ὑπάρχει καί ἡ διαρκής καί κατ' ἐξακολούθησιν παραβίαση τοῦ κοινοτικοῦ κανόνα ὅτι ἐάν μέ τήν πολιτική τους τά ὄργανα τῆς ΕΕ ζημιώνουν ἕνα κράτος - μέλος, ὀφείλουν νά τό ἀποζημιώσουν. Ὅπερ ἔδει δεῖξαι καί ἀπαιτεῖται ἀρετή καί τόλμη ἀπό τούς αἱρετούς μας ἄρχοντες. Ζητούμενο ἡ Ἐλευθερία!

Ὕστατο, μά ὄχι ἔσχατο: ἡ ἀντιπαράθεση τῶν διαδηλώσεων στό Σύνταγμα ἀναπαριστᾶ αὐτό πού ὁ Διονύσιος Σολωμός περιγράφει στήν 147η στροφή τοῦ "Ὕμνου εἰς τήν Ἐλευθερίαν":

 Μήν εἰποῦν στό στοχασμό τους
Τά ξένα ἔθνη ἀληθινά:
Ἐάν μισοῦνται ἀνάμεσό τους
Δέν τούς πρέπει ἐλευθεριά.

Οἱ συμπολίτες μας πού διαδηλώνουν λέγοντας νά μείνουμε στήν Εὐρώπη, θά πρέπει νά ζητοῦν καί ἡ Εὐρώπη νά μείνει στήν Ἑλλάδα. Ἡ σχέση μας μέ τήν ΕΕ εἶναι σχέση ἀμοιβαιότητος καί μόνο ὡς τέτοια νοεῖται.

Ἡ πολιτική νοσηρότητα τῆς δημόσιας Ὑγείας

Λίγες ὧρες πρίν, ὁ πρωθυπουργός Ἀλέξης Τσίπρας ἐξήγγειλε μέτρα γιά τήν καθημαγμένη δημόσια ὑγεία. Εἶναι ἡ ἐφαρμογή τῆς κοινῆς λογικῆς, πάνω ἀπό ὅλα, μετά την ἐπέλαση τοῦ μνημονιακοῦ παρακράτους. 

Ὅμως ...

Γιατί, μέ ἀφορμή τό νομοσχέδιο Κατρούγκαλου, δέν κατονομάζονται, ἐκτός τῶν καθαριστριῶν τοῦ Ὑπ. Οἰκονομκῶν, τούς σχολικούς φύλακες καί τήν ΕΡΤ, ΚΑΙ οἱ γιατροί τῶν πρώην μονάδων ὑγείας ΕΟΠΥΥ, νῦν ΠΕΔΥ;

Ποιᾶς δημιουργικῆς ασάφειας ἡ σκοπιμότητα τό ἀπαιτεῖ; Σέ ζητήματα ἀξιοπρέπειας καί σεβασμοῦ τοῦ πνεύματος τῆς Δημοκρατίας, ὅπως ἡ περίπτωση τῆς δημόσιας Ὑγείας, ἡ ἀσάφεια θά φέρει περισσότερα προβλήματα, ἄν ὑποθέσουμε ὅτι θά λύσει ἔστω καἰ ἕνα.

Γιατί, πέραν μιᾶς γενικῆς ἀναφορᾶς ὅτι θά ἐνισχυθεῖ ἡ ΠΦΥ, δέν ἀναφέρονται κάποια σχετικά μέτρα;

Τί τύπο ξυπνητηριοῦ χρειάζονται, ποιοί ἐκ τῶν ἐργαζομένων στή δημόσια Ὑγεία γιά νά ἀντιληφθοῦν ὅτι κοινή ἡ μοίρα νοσοκομειακῶν και ἐξωνοσοκομειακῶν; 

Δηλώνω βλακότατος καί πᾶσα ἐξήγηση δεκτή. ( Σήμερα τό πρωί καθ' ὁδόν γιά τήν ἐργασία μου, εἶδα στόν ἀττικό οὐρανό κάτι ὕποπτες γραμμές, ὑποτίθεται ἴχνη ἀεροπλάνων. Μήπως ἔχει δίκιο ὁ Πάνος Καμμένος ὅτι ... μᾶς ψεκάζουν; )

Ἡ Ἐθνική Παλιγγενεσία καί ἡ ἐπέτειος σέ ἀντιπαράθεση μέ τό νόημά της ( β' )

Συνεχίζοντας ἀπό τήν χθεσινή ἀνάρτηση, διατυπώνεται τό ἐρώτημα:
"Τί ἀκριβῶς ἑορτάζουμε στίς 25 Μαρτίου καί τί σηματοδοτεῖ αὐτός ὁ ἑορτασμός;"

Γνωρίζοντας ὅτι:

1. Πρίν περίπου 2 αἰῶνες, τό Ἔθνος μας ἐξεγέρθηκε ( 1η παγκόσμια πρωτοτυπία, ἡ ἀρχή τῶν ἐθνικῶν κρατῶν ), μέ ἀντίπαλες 5 αὐτοκρατορίες ( Ὀθωμανική, τά 3 μέλη τῆς Ἱερᾶς Συμμαχίας καί τήν Ρωσσία - 2η πρωτοτυπία ), διεξάγοντας καί 2 ἐμφυλίους πολέμους διαρκοῦντος τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγῶνος ( 3η πρωτοτυπία ).
2. Ὁ άνταγωνισμός τῶν δυτικῶν δυνάμεων ( Ἱερά Συμμαχία, δηλ. Αγγλογαλλογερμανοί ) μέ τήν Ρωσσία, σέ συνδυασμό μέ τό ὅτι ἡ Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία μετά τήν ἧττα της στούς Ρωσσοτουρκικούς πολέμους εἶχε ἤδη καταστεῖ "ὁ μεγάλος ἀσθενής", εἶχαν διαμορφώσει τό γεωπολιτικό πλαίσιο στό ὁποῖο διαδραματίστηκαν τά γεγονότα τῆς Ἐπαναστάσεως.
3. Ἡ ἐχθρότητα τῶν ἀνωτέρω αὐτοκρατοριῶν στήν Ἐπανάσταση δέν ἦταν ἔκφραση φιλοθωμανισμοῦ, ἀλλά ἐπιδίωξη περιορισμοῦ τῆς Ἀνεξαρτησίας τοῦ νεοσύστατου Ἑλληνικοῦ κράτους. Αὐτή ἡ ἐπιδίωξη ἔγινε πασιφανέστατη μέ τήν βαυαροκρατία καί τήν ἐγκαθίδρυση βασιλικοῦ οἴκου ἀπό χώρα τοῦ Σαξωνικοῦ εὐρωπαϊκοῦ βορρᾶ.
4. Λίγα χρόνια πρίν τήν Ἐπανάσταση, τό τραγικό τέλος τοῦ Ρήγα Φεραίου, μέ τίς αὐστριακές ἀρχές, δηλ. μιᾶς χώρας μέλους τῆς Ἱερᾶς Συμμαχίας, νά γίνονται ὑπέρμαχοι τῆς ἐξουσίας τῆς Ὑψηλῆς Πύλης ἔρχεται κατ' ἐφαρμογήν τῶν ἐκτεθέντων στό σημεῖο 3.
5. Κάθε συνειρμός δεκτός καί ἡ σύγκριση τῶν τότε μέ τά σημερινά ἀναπόφευκτη. Ἰδιαιτέρως ἄς προσεχθεῖ τό ὅτι 2,5 αἰῶνες τώρα, τά Βαλκάνια καί ἡ Ἀνατολική Μεσόγειος εἶναι πεδίον ἀνταγωνισμοῦ μεταξύ Ρωσσίας καί Δυτικῶν Δυνάμεων. Στόν ἴδιο ἀνταγωνισμό ἐντάσσεται καί ἡ κατά τό δοκοῦν ἀνακίνηση "Μακεδονικοῦ ζητήματος".
6. Κατόπιν τῶν παραπάνω, εἶναι φανερό πώς ἡ Ἑλλάδα μας ἀναζητᾶ λάθος πράγματα σέ λάθος μέρος, σάν τόν Χότζα πού ἔψαχνε τό ρολόι του ὄχι ὅπου τό ἔχασε, ἀλλά ὅπου ἔχει φῶς. Εἶναι δυνατόν νά βροῦμε δίκιο καί ἀλληλεγγύη στούς θεσμούς ( μιά ἀκόμη λέξη μέ προσφάτως διαστραφέν νόημα ) τῶν ἐκ δυσμῶν βαρβάρων, οἱ ὁποῖοι πάντοτε ἦσαν οἱ ἐπικινδυνότεροι ὅσων ἐκ φύσεως καί θέσεως καλεῖται, νῦν καί ἀεί, νά ἀναχαιτίζει τό Ἔθνος μας; Ποιά Εύρῶπη, ποιῶν λαῶν ἀναζητοῦμε; Μωραθήκαμε συλλογικῶς;
7. Καλύτερα σαρίκι τούρκικο, παρά κουκούλα λατινική ἦταν τό σύνθημα τά τραγικά χρόνια πρό τῆς δευτέρας Ἁλώσεως τῆς Πόλης. Ὅμως ἡ μεταοθωμανική Τουρκία ἔχει καί αὐτή ἐκφυλιστεῖ καί εἶναι, πλέον, ἄλλη μιά παραλλαγή τῶν ἐκ δυσμῶν βαρβάρων. Ἄλλωστε, ὡς Ἔθνος καί ὡς κοινωνία, ἀξίζουμε πολύ περισσότερα καί καλύτερα ἀπό τήν δυνατότητα ἐπιλογῆς τυρράνων.

Εἶναι φανερό πώς δέν ἀξίζει τόν κόπο νά χάνουμε χρόνο, κόπο, χρῆμα καί ἐλπίδες σέ μιά χαμένη ὑπόθεση. Ἠ Ἑνωμένη Εὐρώπη, ὅπως τήν ὁραματίστηκαν μεταπολεμικά φωτισμένοι ταγοί, δυστυχῶς ἀποκαλύπτεται κάθε μέρα ὅτι παραμένει ὅραμα ὅλο καί πιό μακρυνό καί τή θέση της ἔχει πάρει ἕνας ἀτέρμονος ἐφιάλτης, μέ προσωπίδα πού πολύ πολύ ... ἰμπρεσιονιστικά παραπέμπει στό φάντασμα τῆς ἑνωμένης Εὐρώπης. Πολιτισμός μέ βαρβάρους γίνεται; Ἔ, ὄχι, δέν γίνεται!

Ἡ ἀποχώρησή μας ἀπό τὀ μόρφωμα τῆς Ε.Ε. καί τά συνοδά της δέν μπορεῖ νά γίνει μεμιᾶς. Πρέπει ὅμως νά προετοιμαζόμαστε γιά νά μήν ὑποστοῦμε τό σύνδρομο καταπλακώσεως ἀπό τά συντρίμμια τοῦ παραπάνω σαθροῦ οἰκοδομήματος, σέ ὄχι πολύ μακρυνό μέλλον.

Τό μέλλον μας, ὡς Ἔθνους, εἶναι ἡ ὑλοποίηση τῶν σχεδίων τοῦ Ρήγα Φεραίου!

Διότι τοιουτοτρόπως συνδυάζονται φιλόδοξο ὅραμα, πολιτικός ρεαλισμός καί προοπτική ἐθνικῆς μας ἐπιβιώσεως. Τά λοιπά εἶναι, ἁπλῶς, χάσιμο χρόνου.

Ἡ ἐπέτειος σέ ἀντιπαράθεση μέ τό νόημά της (α')

Πότε ξεκίνησε ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1821; Στίς 25 Μαρτίου στήν Ἁγ. Λαύρα; Στίς 23 μέ τήν ἀπελευθέρωση τῆς Καλαμάτας; Στίς 17 μέ τήν ἐξέγερση στήν Ἀρεόπολη, μέ ἀρχηγό τόν Π. Μαυρομιχάλη; Στίς 24 Φεβρουαρίου μέ τόν Ἀλέξανδρο Ὑψηλάντη στό Ἰάσιο;
Εἶναι ἄσκοπο νά ἀναλωνόμαστε στήν παραπάνω κολοκυθιά. Τό περιστατικό τῆς Ἁγ. Λαύρας δέν ἐπιβεβαιώνεται. Οἱ λοιπές ἡμερομηνίες δείχνουν πώς τό ξεκίνημα ἦταν πολλαπλό. Ἀπό ἐνάρξεις καλά πᾶμε. Στή διατήρηση ὅμως ...
Καί στήν ἄλλη ἐθνική γιορτή, τιμοῦμε τήν εἴσοδό μας στόν Β' Π.Π., πρωτοτυπώντας ἐν σχέσει μέ ἄλλες χῶρες πού γιορτάζουν τή νίκη τῶν Συμμάχων κατά τοῦ Ἄξονος στίς 8 Μαΐου. Κοινό στοιχεῖο καί στίς 2 περιπτώσεις, ὅτι ἡ λήξη τοῦ ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ ἀγώνα, μᾶς βρῆκε ὄχι ἑνωμένους!
Γιά τοῦτο καί ἐμεῖς ἀπωθοῦμε τά δυσάρεστα καί κρατᾶμε στή συλλογική μνήμη τά εὐχάριστα. Μιά ἱνδική παροιμία ὅμως λέει πώς ὅποιος ξεχνᾶ τό παρελθόν, τοῦ μέλλει νά τό ξαναζήσει ...