Ἡ Ἐθνική Παλιγγενεσία καί ἡ ἐπέτειος σέ ἀντιπαράθεση μέ τό νόημά της ( β' )

Συνεχίζοντας ἀπό τήν χθεσινή ἀνάρτηση, διατυπώνεται τό ἐρώτημα:
"Τί ἀκριβῶς ἑορτάζουμε στίς 25 Μαρτίου καί τί σηματοδοτεῖ αὐτός ὁ ἑορτασμός;"

Γνωρίζοντας ὅτι:

1. Πρίν περίπου 2 αἰῶνες, τό Ἔθνος μας ἐξεγέρθηκε ( 1η παγκόσμια πρωτοτυπία, ἡ ἀρχή τῶν ἐθνικῶν κρατῶν ), μέ ἀντίπαλες 5 αὐτοκρατορίες ( Ὀθωμανική, τά 3 μέλη τῆς Ἱερᾶς Συμμαχίας καί τήν Ρωσσία - 2η πρωτοτυπία ), διεξάγοντας καί 2 ἐμφυλίους πολέμους διαρκοῦντος τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγῶνος ( 3η πρωτοτυπία ).
2. Ὁ άνταγωνισμός τῶν δυτικῶν δυνάμεων ( Ἱερά Συμμαχία, δηλ. Αγγλογαλλογερμανοί ) μέ τήν Ρωσσία, σέ συνδυασμό μέ τό ὅτι ἡ Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία μετά τήν ἧττα της στούς Ρωσσοτουρκικούς πολέμους εἶχε ἤδη καταστεῖ "ὁ μεγάλος ἀσθενής", εἶχαν διαμορφώσει τό γεωπολιτικό πλαίσιο στό ὁποῖο διαδραματίστηκαν τά γεγονότα τῆς Ἐπαναστάσεως.
3. Ἡ ἐχθρότητα τῶν ἀνωτέρω αὐτοκρατοριῶν στήν Ἐπανάσταση δέν ἦταν ἔκφραση φιλοθωμανισμοῦ, ἀλλά ἐπιδίωξη περιορισμοῦ τῆς Ἀνεξαρτησίας τοῦ νεοσύστατου Ἑλληνικοῦ κράτους. Αὐτή ἡ ἐπιδίωξη ἔγινε πασιφανέστατη μέ τήν βαυαροκρατία καί τήν ἐγκαθίδρυση βασιλικοῦ οἴκου ἀπό χώρα τοῦ Σαξωνικοῦ εὐρωπαϊκοῦ βορρᾶ.
4. Λίγα χρόνια πρίν τήν Ἐπανάσταση, τό τραγικό τέλος τοῦ Ρήγα Φεραίου, μέ τίς αὐστριακές ἀρχές, δηλ. μιᾶς χώρας μέλους τῆς Ἱερᾶς Συμμαχίας, νά γίνονται ὑπέρμαχοι τῆς ἐξουσίας τῆς Ὑψηλῆς Πύλης ἔρχεται κατ' ἐφαρμογήν τῶν ἐκτεθέντων στό σημεῖο 3.
5. Κάθε συνειρμός δεκτός καί ἡ σύγκριση τῶν τότε μέ τά σημερινά ἀναπόφευκτη. Ἰδιαιτέρως ἄς προσεχθεῖ τό ὅτι 2,5 αἰῶνες τώρα, τά Βαλκάνια καί ἡ Ἀνατολική Μεσόγειος εἶναι πεδίον ἀνταγωνισμοῦ μεταξύ Ρωσσίας καί Δυτικῶν Δυνάμεων. Στόν ἴδιο ἀνταγωνισμό ἐντάσσεται καί ἡ κατά τό δοκοῦν ἀνακίνηση "Μακεδονικοῦ ζητήματος".
6. Κατόπιν τῶν παραπάνω, εἶναι φανερό πώς ἡ Ἑλλάδα μας ἀναζητᾶ λάθος πράγματα σέ λάθος μέρος, σάν τόν Χότζα πού ἔψαχνε τό ρολόι του ὄχι ὅπου τό ἔχασε, ἀλλά ὅπου ἔχει φῶς. Εἶναι δυνατόν νά βροῦμε δίκιο καί ἀλληλεγγύη στούς θεσμούς ( μιά ἀκόμη λέξη μέ προσφάτως διαστραφέν νόημα ) τῶν ἐκ δυσμῶν βαρβάρων, οἱ ὁποῖοι πάντοτε ἦσαν οἱ ἐπικινδυνότεροι ὅσων ἐκ φύσεως καί θέσεως καλεῖται, νῦν καί ἀεί, νά ἀναχαιτίζει τό Ἔθνος μας; Ποιά Εύρῶπη, ποιῶν λαῶν ἀναζητοῦμε; Μωραθήκαμε συλλογικῶς;
7. Καλύτερα σαρίκι τούρκικο, παρά κουκούλα λατινική ἦταν τό σύνθημα τά τραγικά χρόνια πρό τῆς δευτέρας Ἁλώσεως τῆς Πόλης. Ὅμως ἡ μεταοθωμανική Τουρκία ἔχει καί αὐτή ἐκφυλιστεῖ καί εἶναι, πλέον, ἄλλη μιά παραλλαγή τῶν ἐκ δυσμῶν βαρβάρων. Ἄλλωστε, ὡς Ἔθνος καί ὡς κοινωνία, ἀξίζουμε πολύ περισσότερα καί καλύτερα ἀπό τήν δυνατότητα ἐπιλογῆς τυρράνων.

Εἶναι φανερό πώς δέν ἀξίζει τόν κόπο νά χάνουμε χρόνο, κόπο, χρῆμα καί ἐλπίδες σέ μιά χαμένη ὑπόθεση. Ἠ Ἑνωμένη Εὐρώπη, ὅπως τήν ὁραματίστηκαν μεταπολεμικά φωτισμένοι ταγοί, δυστυχῶς ἀποκαλύπτεται κάθε μέρα ὅτι παραμένει ὅραμα ὅλο καί πιό μακρυνό καί τή θέση της ἔχει πάρει ἕνας ἀτέρμονος ἐφιάλτης, μέ προσωπίδα πού πολύ πολύ ... ἰμπρεσιονιστικά παραπέμπει στό φάντασμα τῆς ἑνωμένης Εὐρώπης. Πολιτισμός μέ βαρβάρους γίνεται; Ἔ, ὄχι, δέν γίνεται!

Ἡ ἀποχώρησή μας ἀπό τὀ μόρφωμα τῆς Ε.Ε. καί τά συνοδά της δέν μπορεῖ νά γίνει μεμιᾶς. Πρέπει ὅμως νά προετοιμαζόμαστε γιά νά μήν ὑποστοῦμε τό σύνδρομο καταπλακώσεως ἀπό τά συντρίμμια τοῦ παραπάνω σαθροῦ οἰκοδομήματος, σέ ὄχι πολύ μακρυνό μέλλον.

Τό μέλλον μας, ὡς Ἔθνους, εἶναι ἡ ὑλοποίηση τῶν σχεδίων τοῦ Ρήγα Φεραίου!

Διότι τοιουτοτρόπως συνδυάζονται φιλόδοξο ὅραμα, πολιτικός ρεαλισμός καί προοπτική ἐθνικῆς μας ἐπιβιώσεως. Τά λοιπά εἶναι, ἁπλῶς, χάσιμο χρόνου.