ΝΕΑ ΓΡΙΠΠΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ

"Ξαφνικά, ένα ηφαίστειο που το θεωρούσαν όλοι ανενεργό εκρήγνυται ...". Όχι, δεν αναφέρεται στη νέα γρίππη. Είναι η αρχή μιας αμυντικής ανάλυσης υπό τύπον πεζογραφήματος με τίτλο "Ο πόλεμος και η σκιά" του Κ. Γρίβα ( εκδόθηκε το 2002 ). Κατά τον συγγραφέα, σημαντικότερο από το όποιο αποτέλεσμα ενός ελληνοτουρκικού πολέμου είναι η ικανότητα διαχείρισής του από τους ιθύνοντες κάθε χώρας. Αντιστοίχως, σημαντικότερη από την όποια μαζική ταυτόχρονη νόσηση είναι η διαχείριση της νέας κατάστασης. Θέτω υπ’ όψιν των αναγνωστών 10 σημεία:

1. Η νέα γρίππη δεν είναι και τόσο νέα. Ήδη το 1976 ο αμερικανικός στρατός τέθηκε σε συναγερμό για μια επιδημία που ποτέ δεν ήρθε, μιας πάθησης που ονομάστηκε «γρίππη των χοίρων», επειδή τα πρώτα βεβαιωμένα θύματά της ήταν αμερικανοί χοιροτρόφοι, χωρίς να αποδειχθεί μετάδοση από / σε χοίρο σε / από άνθρωπο.
2. Τα επακόλουθα των γεγονότων του 1976 ήταν 1 νεκρός και κάμποσοι βαρέως ασθενείς, εξ αιτίας των προληπτικών και θεραπευτικών παρεμβάσεων και $100.000 ασκόπως δαπανηθέντα.
3. Η θνητότητα της νέας γρίππης είναι τουλάχιστον 250 φορές λιγότερη παρά της κοινής εποχικής. Θνητότητα είναι η πιθανότης θανάτου από ορισμένη ασθένεια όταν έχει ήδη επέλθει νόσηση. Αν λοιπόν ορθώς συμβαίνει τόση κινητοποίηση για τη νέα γρίππη, θα πει πως εφησυχάζουμε επικίνδυνα για την κοινή εποχική. Αν πάλι ορθώς αντιμετωπίζουμε την κοινή εποχική, τότε είμαστε υπερβολικοί στην αντιμετώπιση της νέας.
4. Η μεγαλύτερη μεταδοτικότητα της νέας γρίππης παρά της κοινής είναι στοιχείο που συνηγορεί όχι υπέρ του μαζικού εμβολιασμού, αλλά εναντίον.
5. Στην Βρεττανία, μια χώρα με μεγάλη κινητικότητα πληθυσμού, τόσο ως παγκόσμιο οικονομικό κέντρο όσο και επειδή η πρωτεύουσά της είναι μια από τις 5 πόλεις της Ε.Ε. με τη μεγαλύτερη ζήτηση μετακινήσεων προς και από, δεν συστήνεται μαζικός εμβολιασμός, προκειμένου οι πολλοί και υγιείς να χρησιμεύσουν ως ανάσχεση στην εξάπλωση του ιού.
6. Εκ πρώτης όψεως, η στρατηγική του μαζικού εμβολιασμού στέκει. Είναι κάτι ανάλογο με τις αντιπυρικές ζώνες που ακούμε ( και ποτέ δεν βλέπουμε … ) για την αναχαίτιση των πυρκαγιών.
7. Όσοι νοσούν βαριά ή πεθαίνουν κιόλας από την νέα γρίππη και τις επιπλοκές της, σχεδόν πάντα έχουν κάποια υποκείμενη σοβαρή πάθηση, είναι δηλαδή ασθενείς υψηλού κινδύνου.
8. Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι τα φάρμακα και εμβόλια ( που περίσσεψαν από τη γρίππη των πουλερικών πριν μερικά χρόνια ) θα δώσουν μια στάθμη ανοσίας στον πληθυσμό, του οποίου η συλλογική ανοσία δεν είναι και πολύ καλή, αλλιώς ο ιός δεν θα είχε κάνει τόση θραύση;
9. Οι παραγωγοί εταιρίες των φαρμάκων και εμβολίων της νέας γρίππης κατοχύρωσαν μια γενικού τύπου ευρεσιτεχνία για τα νέα προϊόντα τους, μετά την υπόθεση της γρίππης των πουλερικών, ώστε να αποφύγουν χρονοβόρες διαδικασίες οψέποτε στο μέλλον ανέκυπτε κάποια μαζική νόσηση …
10. Όπως η αύξηση και όξυνση της εγκληματικότητας δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία περισσότερο καταπιεστικής πολιτικής, το ίδιο και εδώ, δεν μπορούμε να επισείουμε το φόβητρο της επιδημίας για να εμβολιαστεί αναγκαστικά ο πληθυσμός.

Για περισσότερες πληροφορίες, παραπέμπω και στις παρακάτω πρόσφατες περιοδικές εκδόσεις:

· «Ενημέρωση των Γιατρών», περιοδικό του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, τεύχος 210 (το τελευταίο που κυκλοφόρησε στο 2009 ), σελ. 21 – 25, άρθρο των παθολόγων ιατρών κ. Αθανασίου Καραμπέλη και Όλγας Κοσμοπούλου.

· «Ιατρικός Κόσμος», διμηνιαία έκδοση του «Ιατρικού Αθηνών», τεύχος 5 (Σεπτέμβριος – Οκτώβριος ) / 2009

Η έκταση των άρθρων υπερβαίνει τον διαθέσιμο χώρο του παρόντος, ωστόσο η ανάγνωσή τους και των παραπομπών τους επιδοκιμάζει την κριτική μετριοπάθεια στο θέμα. Συνωμοσιολογίες και καταστροφολογίες ασφαλώς δεν αντέχουν σε οποιαδήποτε σοβαρή σκέψη. Όμως ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Καιρός να χρησιμοποιήσουμε στην καθημερινή μας ζωή κοινούς τόπους και λογική, ώστε αντιμετωπίζοντας τον H1N1 το αποτέλεσμα να μην είναι στην καλύτερη περίπτωση μια πύρρειος νίκη, όπως αυτή που περιγράφεται στο βιβλίο που αναφέρουμε στην αρχή.